Ο ΝΕΡΟΥΛΑΣ-Ο ΠΑΓΟΠΩΛΗΣ

Ο ΝΕΡΟΥΛΑΣ !

 ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝΕ ΒΡΥΣΕΣ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΡΕΧΟΥΜΕΝΟ ΝΕΡΟ , ΜΟΝΟΝ ΚΑΝΕΝΑ ΠΗΓΑΔΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΚΕΙ . ΕΤΣΙ ΚΑΘΕ ΠΡΩΪ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΓΑΛΑΤΑ , Ο ΝΕΡΟΥΛΑΣ ! , ΒΕΒΑΙΑ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ , ΔΙΟΤΙ ΓΑΛΑ ΕΙΧΑΝ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΒΡΥΣΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ , ΠΟΥ ΤΟ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΑΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΒΑΡΕΛΕΣ Ή ΜΕ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΑ ΒΑΡΕΛΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΦΟΡΤΩΝΑΝ ΣΤΟ ΓΑΪΔΟΥΡΑΚΙ !

 ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΙΧΕ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΓΑΙΔΑΡΟ ΤΟΥ ΔΥΟ ΒΑΡΕΛΑΚΙΑ ΔΕΜΕΝΑ Ή ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΡΟ ΕΝΑ-ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΒΕΡΕΛΙΑ ΜΕ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ Ή ΧΤΥΠΟΥΣΕ ΤΗΝ ΚΟΥΔΟΥΝΑ ΤΟΥ , ΕΤΡΕΧΑΝ ΕΞΩ ΟΙ ΝΟΙΚΟΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΗΡΕΤΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΟΝΤΙΚΑ ΜΕ ΔΟΧΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΤΟ ΝΕΡΟ , ΕΝΩ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΓΙΝΟΤΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ "ΠΗΓΑΔΑΚΙ" ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ !
 Ο ΠΙΟ ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΝΕΡΟΥΛΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ , ΗΤΑΝ Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ . ΒΕΒΑΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ , ΟΙ ΝΕΡΟΥΛΑΔΕΣ ΑΦΗΣΑΝ ΤΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΠΛΕΟΝ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ , ΘΑ ΤΙΣ ΘΥΜΑΣΤΕ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ , ΑΥΤΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΡΟΔΕΣ , ΤΕΤΟΙΑ ΤΡΙΚΥΚΛΑ ΚΑΤΕΚΛΥΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 1940 , ΙΣΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΙΚΑ ΑΚΟΜΑ !

Ο παγοπώλης, ένα επάγγελμα που χάθηκε.

Το επάγγελμα του παγοπώλη υπήρχε ως τη δεκαετία του 1960.

 Περνούσε από τις γειτονιές με το φορτηγό ή το τρίκυκλό 

του γεμάτο πάγο. Οι νοικοκυρές έβγαιναν για να πάρουν πάγο, 

ολόκληρη κολώνα ή μισή. Ο παγοπώλης φορούσε τα γάντια του

 για να μην παγώνουν τα χέρια του και με έναν γάντζο

έπιανε τον πάγο, τον έκοβε με τον κόφτη και τους τον έδινε. 

Αυτές τον έβαζαν στο ψυγείο εκείνης της εποχής 

(που το έλεγαν παγωνιέρα). Εκεί διατηρούσαν τα τρόφιμά τους

 και είχαν και δροσερό νερό. Σήμερα δεν υπάρχει παγοπώλης 

γιατί όλοι έχουμε ηλεκτρικά ψυγεία στα οποία διατηρούμε

 τα τρόφιμά μας, έχουμε κρύο νερό και παγάκια.

O παγοπώλης της Ερμού

Στίχοι: Θοδωρής Γκόνης
Μουσική: Πέτρος Ταμπούρης
Πρώτη εκτέλεση: Πέτρος Ταμπούρης

Ο παγοπώλης της Ερμού
Μες στις δροσιές του ουρανού
Πικρά χαμογελάει
Το γάντζο και το δίχτυ του
στην πλάτη κουβαλάει.

Ο παγοπώλης της Ερμού
Στην κορυφή του Υμηττού
Κερνάει λεμονάδα
Κάτω η Αθήνα καίγεται
Πίσσα και καμινάδ